بسم الله

گروهی از هندوها معتقدند خداوند در نشئه‌های مختلفی ظهور کرده است. به همین مناسبت آنها الاهه‌های زیبایی و نعمت و فرزند آوری و … دارند. آنها معتقدند هر خدا یک کار بیشتر از دستش برنمی‌آید که انجام بدهد.

گروهی از اهل سنت هم معتقدند صفات الهی مثل علیم بودن و قادر بودن با خود ذات الهی یکی نیستند ولی همراه با ذات او از قدیم به وجود آمده‌اند. آنها بر این اساس به ۹ موجود قدیم معتقدند. 

همان طور که پیداست این گروه‌ها در شناخت صفات الهی دچار مشکل شده‌اند و چون نتوانستند توجیه درستی درباره‌ی این مساله پیدا کنند به شرک و چند خدایی رسیده‌اند.

طبق اندیشه‌ی شیعه ذات الهی با صفاتش یکی است ولی در اسامی خداوند و صفات او تغایر مفهومی وجود دارد. یعنی همه‌ی این صفات در نهایت به یک موجود اشاره می‌کنند و او همان ذات اقدس اله است اما در معانی آنها که توجه کنید قطعا معنای هر صفتی با صفت دیگر متفاوت است. انگار شما فضائل اخلاقی شخصی را نام ببرید و در آخر بگویید اینها همه یک نفر است.

 همان ‌که عالم است؛ خیلی مهربان است؛ مال و منال چندینی ندارد؛ خورشید و ماه به او احترام می‌گذارد؛ اژدها هم او را قبولش دارد؛ پدر   حسن علیه السلام است؛ فرزند ابوطالب علیه السلام است؛ عمو زاده‌ی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم است؛ همسر فاطمه‌ی زهرا سلام الله علیهاست… همو که نام‌ش امیرالمومنین علی علیه السلام است.

معنای این سخن حضرت علی علیه السلام که فمن وصف سبحانه فقد قرنه به همین معناست. هر کسی که توصیف کند خداوند را به اشیایی که خارج از ذات اله است برای او قرین در نظر گرفته است؛ درحالی که اگر قرار باشد اوصاف الهی اضافه بر ذات باری تعالی باشد لازم می‌آید ذات پروردگار از اجزاء تشکیل شده باشد.

موجودی که دارای جزءهای متفاوت باشد اگر یک جزء آن از بین برود خودش هم نابود خواهد شد. بنابراین نمیتوان گفت ذات حضرت اله با صفات او متفاوت است و یا صفات الهی متفرع بر ذات هستند.
#نهج‌البلاغه

#خطبه_اول

#خداشناسی